Altılı Masa’yı bir araya getiren sebepler mi yoksa onları bir arada tutan niyetler mi bugünkü anlaşmazlıkları doğuruyor?
Ya da bizim göremediğimiz başka zıtlıklar mı var?
Zannımca perde arkasında henüz bilmediğimiz başka gerçeklerde var.
Başka ne tahmin edilebilir ki?
Altı liderin bir masa etrafında toplanmasından bugüne bitmek bilmeyen sorunlar, çelişkiler ve basın üzerinden birbirlerine mesaj vermeler başka nasıl izah edilebilir ki?
Çok tuhaf değil mi?
Aynı zamanda komik.
Siyasetin bu kadar basitleşmesi ve halkın en zor günlerinde yanında görmek istediği muhalefetin, bu kadar güven sarsıcı olmasından daha acı ne olabilir ki?
Bunca sorun sadece yürümeyen siyasette değil.
Seçimler yaklaşırken aday belirlemede de problemlerin ardı arkası bitmiyor.
Altılı Masa şimdiye kadar masa etrafında bir sorun olmadığını zorla da olsa söylemeye devam ediyor.
Bu söylenenlere inanmasak da sabrediyoruz.
Şimdi görünen vaziyet aday belirlemedeki sıkıntı.
Ancak yine anlaşılıyor ki aday belirleme tek sıkıntı değil.
Zira tek sorun bu olsa, bu da aşılır.
Aşılmalı.
Lakin Altılı Masa’nın çelişkileri bitecek mi?
Sanmıyorum.
İlk başlarda demokrasi açısından “altı benzemezlerin” bir arada oluşu hepimize olumlu mesajlar veriyordu.
İdeolojik farkları göze alarak beraber görünen altı siyasi liderin elele verişleri, politik kültüre neredeyse yeni bir kimlik kazandıracaktı.
Bu seçkinci tavır elbette toplumun takdirini kazandı.
Ama şimdi görüyoruz ki, bu masa artık o masaya benzemiyor.
Masa da odaklanılan tali konular, tatmin edilmek istenen lider egosu ve kariyerizm…
Daha başka saplantı ve zaaflarla birlikte, kamuoyunun güvenini kaybeden bir Altılı Masa.
Oysa bir sistem inşa etmek üzerine kurulmuştu masa.
Fakat şimdi gördüğümüz; bitmeden çöken bir sitem ve neye siyaset denileceğinin muğlaklaştığı bir inşa.
Oysa hayat ve siyaset zorlukların harekete geçirmesiyle yön kazanır ve pratikleşecek yöntemleri belirler.
Bununla birlikte bir kültür üretir.
Ve bu kültür Altılı Masa’nın üreteceği bir politik kültürün bütünlüğü olmalıydı.
Olmadı.
Olmuyor!
Muhalefetin çıkarları yerine liderlerin kişisel çıkarları ön plana geçiyor.
Bu nedenle değişim, yerini alışkanlıklara bırakıyor.
Altılı Masa’nın liderleri geçmiş siyasi tercihlerini bir yana bırakıp, yeni bir siyasi vizyonla halkın karşısına çıkmışlardı.
Bugün gördüğümüz ise, altı liderin zihinsel dünyasında henüz konformizmin etkilerinin olduğu.
Belki bu yüzden her yaptıklarından emin görünüyorlar.
Ve kendince haklı olduklarını zannettiklerine sırtlarını yansıyorlar.
Altılı Masa’daki anlaşmazlıkları doğuran sebeplerden bir tanesinin konformizme olan düşkünlükleri olduğunu söylemek bence abartı değil.
Altı liderin şu ana kadar bitmek bilmeyen sorunları, her ideolojik tutumun içindeki niyetle ve karakterle ayrılmaz çelişkileri büyütüyor.
Bundan dolayı tuhaf görünen Altılı Masa’nın problemleri aşılacak nedenler olmasına rağmen, bilmediğimizi sandığımız başka şüpheleri akla getiriyor.
