Gündem 
Generaller Ülkesi Kürdistan
Havasından mı, suyundan mı bilinmez ama 40 günde hıyarın yetişmediği ülkemizde bir bakmışsınız saat’e mantar misali pıtır pıtır sayısız general bitivermiş.
Havasından mı, suyundan mı bilinmez ama 40 günde hıyarın yetişmediği ülkemizde bir bakmışsınız saat’e mantar misali pıtır pıtır sayısız general bitivermiş. Hiç bir askeri okulda eğitim görmemeleri bir yana, çoğunun okuma, yazmaları bile olmayan bir generaller ordusu oluşuvermiş. Göbek, gıçı önde ve arkada bir metre uzayan bu generaller ordusu toplumu sarmalamış durmuş. Sayıları az boz değildir. 10 binin üzerinden bir rakamdan bahsediliyor. Dünyanın hiçbir ülkesinde olmayan bir uygulama.
Maşallah devletleşmeden generaller milleti olduk çıktık. Eskiden milletçe hitap argümanlarımız vardı. Ağa, şeyh, hacı, hoca, dede, baba, dayı, amca, enişte, kirve vs. Bu kavramlar kalktı. Toplumda para etmiyor artık. Yerini genarallere bıraktı. Çünkü toplumda ittiat, iltifat edilmenin sembollü artık generallik olmuştur.
Kürdistan’ın Güneyi’nden bahsediyorum. Bir toplumsal projeden bahsediyorum. Toplumumuzun sürüklendiği karanlıktan bahsediyorum. Halkımız ve dünya Kürdlerin devletleşmesini beklerken Hewler İktidarı’nı elinde bulunduran milliliği dolar pazarında satan ihaleci tüccarlardan bahsediyorum.
Millet inşasını bir yana bırakıp çeteleşen mafyadan bahsediyorum. Millet olma diye bir dertleri olmayan bu çete toplumu zapt-ı rapt altına almanın yöntemini çete örgütlenmesinden bulmuştur. Çete başları Barzanilerdir. Ailede doğuştan “generallik“ rütbesiyle doğulur. Her Barzani bir generaldir. Barzani ailesindeki “general“ sayısı normal bir devletin general sayısını üçe, dörde katlar. Herbirinin özel bir ordusu vardır. Yanı sıra her aşiretin özel ordusu vardır. Ama Kürd milletinin milli ordusu yoktur.
Barzani ailesi, tipik Orta Doğu despot diktatör aileler gibi örgütlenmiştir. Tetikçileri de vardır. Hükmettikleri aşiretlerdir. Aşiret başı generallikle taltif edilir. O da kardeşini, çocuklarını, yeğenlerini, yakın akrabalarını general rütbesiyle taltif eder. Yani her aşiretin en az 50-60 generali olur. Onlara bağlı 100-200 subay ve aşiretin gücü oranında peşmegesi olur. Bir terziye gidilir. Okalısından bir elbise diktirilir. Yanı başında bulunan dükkanda rütbeler satın alınır ve elbiseye dikilir. Rütbelerin anlamı alınan maaş ile belirlenir. Çünkü her rütbenin bir maaş karşılığı vardır.
Barzaniler ve tetikçileri kendilerini yaşatmanın yolunu burada bulmuşlar. Vatan, millet omurlarından değildir. Yeter ki villa sahibi olsun, masaları donansın. Mide tıka basa dolsun. Birde birkaç karılı oldun mu Kerkük gitmiş, ülkenin %50’i, gümrük kapıları, havaalanları, petrol kuyuları düşmana kaptırılmış umurlarından değildir.
Umurlarında olsaydı bu çeteleşmeye gidilmezdi. 1991 yılından itibaren milli ordu, milli istihbarat, devleti devlet yapan kurumlar ve şeffaf bir ekonomik politika güdülürdü. Çift başlı bir yönetime yol verilmezdi. Ülke siyasi olarak olduğu gibi, coğrafya olarak bölünmeye meydan verilmezdi.
Sömürgecilerimizin ekonomik olduğu gibi, istihbarat ve ordusunun arka bahçesi edinilmezdi. Olumsuzluklar saymakla bitmiyor ki.
Dün telefonla konuştuğum arkadaşım bir ayrıntıya daha dikkat çekti. Kontrol noktaları kurmuşlar. Burada öneme göre başlarında generallerle birlikte peşmerge birlikleri konumlanmış. Koltuklarını beraberlerinde götürmüşler. Koltuklara yayılmışlar. Ellerinde telefonları oynaşıp dururlar. Düşman saldırdığı zaman koltukları bırakıp yönü Hewler ve Duhok’a dönük arabalara atlayıp soluğu orada alırlar. Bu durum eleştiri konusu bile edilmez. Korudukları millet ve ülke değil ki, kendi canlarıdır. Bunlara millilik atfeden yalakalara duyurulur.
Ülke öyle bir hale gelmiş ki içler acısı bir durum yaşanılıyor. Bir taraftan aşiretler, generaller ordusu milyarder olurken, halk açlığa mahkum edilmiştir. Yanı sıra Kürdistan’ın Güneyi sömürgecilerimizin arka bahçesi edinmiştir.
Bu koşullardan bile halkımızdan dalga geçercesine “bağımsızlık“ gibi yüce bir hedefi boşa çıkarmak için gözü kara bir girişimle türibinlere oynayan bu çete başları bizi milletçe dünyaya madara ettiler. Şimdi pişmiş tavuk gibi sanki hiçbir şey olmamış gibi sırıtıp duruyorlar. Yanı başlarında yalakalarıyla birlikte. Utanç verici bir durum.
Kürdistan yurtseverliği, Kürd milliliği bu değildir. Duyurulur.
