Umut İLERİ
Marks döneminin Sanayi İşçisinin yanına bugün farklı sektörlerde hizmet eden Emekçiler eklenmiştir.
Görünen, işçi sınıfının kapsamının genişlediğidir. Hizmet Sektöründe çalışanla, Sanayide çalışan arasında, kol emeği ile kafa emeği arasında üretim araçlarına sahip olma anlamında, kendi geçim araçlarını üretebilmek için emeğini satmak anlamında ve Sermayedarın bunlar üzerinden Sermayesini büyütmesi anlamında son olarak ta tüm emekçilerin asıl ortak yanları olan GÜVENCEDEN YOKSUN olmaları anlamında bir fark yoktur.
O zaman bunları böleceğimize, bunları birbirine karşıtmış gibi göstereceğimize yapmamız gereken bunları bir araya getirecek, bunlar arası örgütlü birliği sağlamalıyız.
Üretim Araçlarına sahip olmayan, yaşayabilmek için emeğini pazarlamak zorunda kalan ve Sermayenin büyümesine emeği ile katkıda bulunan herkes PROLETARYA kapsamı içerisindedir.
Hatta bu kapsama, Sermayeyi var eden Emek Gücünü, üretim sürecine hazırlayan Ev İçi Emekte, Kadın Emeği de dahildir. Başlangıçta, Biçimsel Tahakküm döneminde İşçi, hala üretim sürecinin öznesidir.
Sonrası, Gerçek Tahakküm döneminde İşçi, üretim sürecinin öznesi konumundan çıkmış, üretim araçlarının performansına tabi kılınmıştır.
Günümüzde ise bu Tahakküm artık fabrika boyutunun çok ötesine, tüm yaşam alanlarına taşmıştır. Yaşadığımız dönem artık geçmiş dönemden farklı bir dille yaşananları kavramlaştırdığımız bir dönemdir.
Bu durum bize, Sermayenin emek üzerindeki tahakkümünün fabrika sınırlarını aşarak tüm yaşam alanları kapsadığını göstermektedir. Aslında nesnel olarak Toplumsal olanla, Sınıfsal olanın çıkarları ortak paydada buluşmuştur. Önemli olan bu Nesnelliği Politik bir Öznelliğe çevirebilmenin örgütlülüğünü sağlayabilmektir.
