Teori olmadan pratik olmaz. Teori ve pratiği bir kuşun iki kanatlarına benzetebiliriz. Kanatlardan birisi yoksa kuş uçamaz. Teori ve pratik ye aynıdır. Bazı komünist arkadaşlar. Pratik benim işim değil değil ben yazar çizerim. Grevlere, işgallere, afiş, yazılama, bildiri, bağış toplama, derneğe maddi destek sağlamak için Domates toplamak,gazete dağıtımına vb. gelemem düşüncelerini açık olarak dile getirirler. Diğer bir arkadaş o bu işlere katılmıyorsa ben neden katılayım neden grevlerde nöbet tutayım, neden tehlikelere atılayım, neden tutuklanıyım der. Önder bildiğini hayatın her alanında bir adım önde görmesini ister. Ondan cesaret alır, mücadeleye katılır, ölü toprağını üzerinden atar. Ne yazık ki geçmişte yaşadıklarımız sadece bunlar değil. Grevler devrimci bir okuldur. Emekçiler, işçiler grevlerde Devlet denilen baskı ve şiddet aygıtını tanır. Sömürüyü,Sınıfını, sınıf düşmanlarını, sınıf kardeşleriyle dayanışmayı, farklı düşünceden de olsa ortak mücadele etmenin önemini kavrar, dostlarını tanır. Pratik içinde sınıf bilincini kazanır. Komünistlerin olmazsa olmazlarından biri teori ile pratiğin uyum içinde bir arada yürütülmesidir.
Devrime dolaylı yoldan hizmet eden birer araç olan kitle derneklerinde yürütülen çalışmalarda bazı hatalara düşülmeltedir. 1. İzlenen sağ reformist çizgidir.
Kitle örgütlerinin kendilerini sadece ekonomik taleplerle sınırlaması, bu taleplerin arkasındaki siyasi oluşumu görememesi, nedenlerine niçinlerine nasıllarına odaklanmaması. Kitle derneklerinde sağ çizgi , kitle derneklerini salt ekonomik talepler için mücadele araçları olarak görmektedirler. Bu anlayış ekonomik mücadele ile siyasi mücadele arasına bir Çin Seddi gibi çekerek kitle derneklerinin içinde barındırdığı kitleyi siyasi olarak seminerler yoluyla eğitme, Devrimci mücadele içine çekerek devime yakınlaştırma görevini reddeden bir reformist anlayıştır. Ne yazık ki günümüzde kitle derneklerini başına çöreklenmiş bu reformist zihniyetl insanlar cirit atmaktadırlar. Biz Komünistlerin görevi ekonomik mücadeleyi siyasi mücadeleye dönüştürmek, ekonomik mücadeleye siyasi nitelik vermek olarak sınırlandırmayız. Komünistler açık tır ki her ekonomik mücadeleye siyasi bir nitelik vermeye çalışırlar, ama ekonomik talepler uğruna yürütülen mücadeleyi bu şekilde sınırlandırmak burjuva çizgisidir. Kitleleri kendiliğinden gelme mücadelesinin kuyruğuna takılma çizgisidir. Bu sağ çizgide 2. Yanlış anlayış kitle derneklerinde partinin önderliğinin reddedilmesi anlayışıdır.
Bu anlayışda kitle derneklerinin tarafsız olmasını istemekte, franksiyon üstü bir talep etmektedir. Kitle dernekleri tarafsız olamaz. Bazı arkadaşlar Devrim ve Sosyalizmden öcü gibi korkmaktadırlar. Bu sözcüğü telefuz etmekte zorlanıyorlar. Devrim ve sosyalizmi unutturmaya çalışıyorlar. Teoriyi küçümsüyorlar. Komünistler bu tip insanlara yaklaşımı dostça olmalıdır. Biz Komünistler teoriyi küçümseyen, partinin önderliğini reddeden anlayışa temelden karşıyız. Komünistler kitle derneklerinde siyasi çalışmayı kabul ederler, kitlelerin olduğu her yerdeçalışma yürütürler ama siyasi ilke dik duruşlarından , doğrulardan ve doğru düşüncelerinden asla taviz vermezler. Biz Komünistler partinin kitle derneklerindeki çalışma siyasetini hakim kılmaya çalışmalıyız. Onlardan öğrenmeli onlara öğretmeliyiz. Kitle derneğinde çalışarak geniş emekçi yığınlara hükmetmesini sağlamalıyız, kitle ile iletişim kurarak kitleyi derneklere üye yapmak için çalışma yürütmeliyiz. Az olalım biz olalım anlayışı reformist anlayıştır. Bu anlayış mahkum edilmelidir. Biz Komünistler düşüncelerini gizleme ihtiyacı duymayız. Zikrimiz ne ise fikrimiz odur. Kitle örgütlerinin partinin siyasetine hizmet etmesini istiyoruz. Biz tüm ezilen, sömürülen halkın etnik , kimlik kökenine bakmadan sınıfsal temelde birliğinden yanayız. Her kim bu düşünceyi doğru bulmuyorsa o bir oportünistdir, oportünizmin kitle dernekleri ve halk içinde etkisinin yıkılması için mücadelemizden asla vazgeçmemeliyiz.
GAZETE KÖK/AVUSTRALYA
HÜSEYİN BİÇER
10/7/2021
