Ahmet Hulusi Kırım
1912 senesinde Rus Sosyal Demokrat İşçi Partisinin (RSDİP), Menşeviklerin tasfiyesiyle sonuçlanan 6. konferansı Prag’da düzenlendi. Konferans için delegeler teker teker Prag’a ulaşırken Moskova delegelerinin kaybolduğu anlaşılır.
Lenin, Moskova’dan delege gelmedikçe konferansın yapılamayacağını, yeni delege seçimi için Lasar’ın Moskova’ya gönderilmesini ister. Lasar Moskova işçi örgütleri arasında toplantı yaparak yeni bir delege seçtirir. Yeni delegeye parola ve adresleri verdikten sonra Rus Gizli Servisi (OKHRANA)
tarafından tutuklanır. Bu tutuklamayı sağlayan yeni delege kışkırtıcı ajan ROMAN MALİNOVSKİ’dir.
Malinovski Polonya asıllı, gençliğinde hırsızlıktan 3 kez sabıkası olan, ateşli hatip ve içkici bir tornacıdır. Özverisi ve zekası onu çok geçmeden Petersburg’un madenler bölümü sekreterliğin atanmasını sağlar. 1907 senesinde OKHRANA onunla ilişkiye geçer. Hangi nedenle bu teklifi kabul etti bilinmez ama Malinovski, Azef gibi gizli gücün sağladığı sarhoşluğu keşfetmiş olmalıdır.
Ondan söz edildiğini işitmiş olan Lenin gelişini sabırsızlıkla bekliyordu. Aynı şekilde Okhrana’da karşılaşmayı heyecanla bekliyordu. Ona Bolşevik şeflerle ilişki kurma Menşeviklerle ayrışmalarını yavaşlatma görevi verilmişti. Lenin ile yaptığı ilk görüşmede yaptığı ağır eleştiriler iyi karşılandı. İşçi ve aydınlarla çevrili parti kadroları arasında yetenekli proleter sayısının az olmasından yakınan Lenin’i hemen kendisine bağladı.
Lenin Prag konferansında onun Merkez Komitesine atanmasını sağladı ve ağır sorumluluklar verdi. İlk görev Dördüncü Duma seçimlerinde Moskova bölgesinden seçime katılmaktı. Malinovski kampanya için Rusya’ya döndü. Bolşevikler onun lehinde her tabakadan insanı seferber etti. Okhrana’nın katkısı çok daha fazla oldu. Malinovski seçime katılmak için gerekli ahlak belgesine sahip değildi. Okhrana bunu sağladı. Başka adayların seçilme şansı ondan daha fazlaydı ama Okhrana tam zamanından müdahale ederek onları kilit altına aldı. Zaferle biten bir seçimden sonr Malinovski milletvekili seçildi.
1913’de Bolşevik parlamento grubuna başkanlık etti. Bu, Lenin ve Okhrana’nın isteğine uygun iki yanlı koridor politikaları yürütmesine olanak sağladı. Krupskaya, Bogdanov, Zinoviev ve Kamanev ile
birlikte Merkez Komitesi toplantılarına katıldı. Görevi nedeniyle partinin en ufak sırlarından bile haberdar olarak işverenlerini haberdar etti. Aynı zamanda Pravda’nın veznedarı olduğu için abonelerin adresleri dahil gazetenin hesaplarını da polise ihbar etti. Onun yüzünden yüzlerce militan kürek cezasına mahkum oldu.
Hiçbir şeyden haberdar olmayan Lenin onunla birlikte 1914 senesi ocak ayında Leton Sosyal Demokrasi Kongresine katılmak için Paris’e gitti. Orada Duma’daki Sosyal Demokrat bölünme üzerine Lenin’in taktir ettiği bir konferans verdi. Çevresinde kuşkular oluşmaya başladığında Lenin ona körcesine bir güven besledi. Ondan asıl kuşkulananlar Menşevikler oldu. Sosyal Demokrat parlamento grubuyla çalıştıktan sonra tutuklanan
Helena Rezmiroviç sorgusu sırasında, polisin bilmesi gerekenden çok daha fazla şey bildiğini fark etti. Araştırmaları onu Malinovski’den şüphelenmeye götürdü. Buna karşın Lenin ondan şüphelenmeyi
hiç düşünmedi.
İçişleri Bakanlığında ikinci sekreter General Djunkovski politik bir skandaldan korkarak Duma Başkanı Rodzianko’ya onu afişe etmeseydi Malinovski’nin ikili oyunu kuşkusuz devrime kadar Sürmüş olacaktı. Duma’da o kadar pervasızdı ki bir keresinde, polis tarafından kışkırtıcılar kullanılması protesto etmek için şiddetli bir söylev de vermişti.
8 Mayıs günü aniden istifa edip Polonya’ya gitti. Merkez Komitesi sadece “anarşik ve düzen bozucu” hareketini kınadı. Bu nedenle onu partiden ihraç etti. İhanetine gelince; Lenin ve Zinovyev’in üye oldukları özel bir soruşturma komisyonu buna inanmayı reddetti. Lenin son bir kez sorguya
çekmek için onu görmeye gitti ama Malinovski bir senaryo uydurarak onu ikna etti. Hatta savaş sırasında Almanların tutsağıyken Krupskaya ona koliler gönderdi.
Lenin ve Krupskaya gerçeği ancak 1917 devriminden sonra Okharana’nın arşivleri açılınca öğrendi. Bolşevikler Okhara’nın fiş dolabını açtıklarında şaşkınlığa uğradılar. Okhara’dan korkmayı öğrenmişlerdi ama 35 bin düzenli kışkırtıcı ajanın listesinin bulunabileceğini asla akılların
getirmemişlerdi. Bu sayede halen göreve devam ve bırakmış ajanları da tespit ettiler.
TRAJİK SON
Malinovski 1918 bahar ayında bir sabah, vicdan azabı olsa gerek Lenin’in Genel Karargahını kurduğu Saint-Petersburg’daki Smoll Sarayına geldi. Komutana: ”Ben kışkırtıcı ajan Malinovski’yim Beni tutuklamanızı rica ediyorum” dedi. Karşısındakinin bir deli olduğunu sanan komutan bu beklenmedik adamı dışarı attırmak istedi. “Emir almadım” dedi. ”Hem sizi tutuklamak benim görevim değil” “O halde beni Parti Komitesine gönderiniz.”
Bu yapıldı. Bolşevik Partisinde gizlenmeyi başarmış bu iğrenç adam kendisinden nefret edenlereYaklaştı. “Beni kurşuna dizdirin” dedi onlara.
Bir duruşma açıldı. Malinovski tutkunun ve kişisel serüvenin hayaline kapılmış olduğunu açıkladı. Şimdi ihtilalci savaşın anlamını anlamıştı. Fakat artık çok geçti ve bunu biliyordu. Devlet Savcısı görevini yapan Krilenko, yoldaşlarını aldatmaya çalışmakla suçlayarak idamını istedi. Karar iki yana da memnunluk verdi. Aynı gece birkaç saat sonra Malinovski Kremlin’in sapa bir avlusunda ensesinden bir kursun yiyerek can verdi.
Duruşmanın bitiminde Lenin şöyle dedi:
”Bir eliyle en iyi birçok Bolşeviği kürek cezasına ya da idama gönderdi öbür eliyle başka milyonlarcasını oluşturmaktan kendini alamadı”…
