1400 YILIN ÖYKÜSÜ
Kabe’yi hanemiz kıldılar
Cihan’ı bir bilmiş milleti insan’ımı
Kılıçla Kabe’ye çevirdiler
Kanımızın döküldüğü yeri kıblemiz kıldılar
‘’El Cabbar’’
Araya saf durdular
Birliğimize ağu kattılar
İblis’i bilmez halkıma
Kur’an’ı okuttular
‘’El Muksit’’
Kızılbaşlarım Muhammed, Ali dediler semaha kalktılar
Mum söndürdüler dediler canlarını aldılar
‘’ El Kahhar’’
Muhammed Ayşe ile hareminde düşteyken
Gökyüzüne baktılar Muhammed’i Mirac’a çıkardılar
‘’Er Rafi’’
Toplanmıştı tefeci-bezirganlar Daru’n Nedve’de
Önderleri Allahtı
Rehberleri Muhammed’di
Fazlıdan gelen canımdı
Bedestan’da satılan canım halkımdı
‘’El Basit’’
Muhammed yardı
Ali dosttu,candı
Cemel’de, Sıffin’de Ali’nin zulmüne uğrayanlar; yar olan, dost olan benim canlarımdı
‘’El Fettah’’
Vurula vurula dirildiler canlar
Aziz oldular, Hasret oldular Madımak’da
Muhammed’in torunları cehennem bekçileriydiler kapıda
‘’Ed Dar’’ olup yaktılar Allahın adıyla
Halkım ikrar vermişti dürüstlüğe
İman etmişti ışığa
Mucizeyi insan bilmişti
Halkımı bir gece vakti götürdüler Mina’ya
Cambazlar Şakku’l Kamer’i oynadılar halkıma
‘’El Adl’’
Muhammed, Cebrail’le Divan’ı Hümayün’deydi Hira’da
Hatice köle avındaydı pazarda
Ali cengdeydi Velid’le
Ganimetler, cariyeler alınmak istenirken Bedir’de
Akşam olmadan Cebrail yetişti imdada
‘’El Veliyy’’
Anam, bacım, eşim Yavuz uğramaz yerlerde sürgündeydi
Şah İsmail, Yavuz’la taht kavgasındaydı
Ölenler Aleviydi, Sünniydi
İkiside benim acım, yasımdı
‘’El Muktedir’’
Zülüflerine tarak değmemiş, didar’ına hayran olduğum yarimdi
Saçlarını kölelere tarattıran Ali eşi Fatıma’ydı
‘’Eş Şekur’’
Topraksız çift süren
Evlad’ı Kerbela benim halkımdı
Muhammed parsel parsel Fedek’i Ali’ye ikram ederken
Alnında güneş çatlayan benim emekçi insanımdı
