İşçi sınıfının doğuşu 18. Yüzyılın ikinci yarısına rastlar. Burjuvazi, o zamana dek hakim üretim ilişkileri olan; ve toplumun gelişmesini engelleyen, feodal üretim ilişkilerini yerle bir etmiştir. Onun yerine, ücretli emek sömürününe dayanan, üretimin toplumsal olarak yapıldığı ve üretim araçlarını, üretilen ürünlerin bir avuç sömürücü kapitalistlerin mülkiyetinde olduğu, kapitalist üretim ilişkilerini geçirmiştir. İşte işçi sınıfı bu üretim ilişkilerinin; yani kapitalizmin ürünüdür.
Feodal toplumun yıkıntılarından fışkıran burjuvazi, toplumlar tarihinde tam anlamıyla devrimci bir rol oynamıştır.
Ama sınıf mücadelelerini ortadan kaldıramamıştır. Burjuvazinin yaptığı, yalnızca eski sınıfların yerine yeni sınıfları koymak ve sömürü şekillerini hayata geçirmek olmuştur. İlkel komünal toplum sonrası tarih boyunca süregelen , ezenler ile ezilenler sömürenlerle sömürülenler arasındaki sınıfsal çatışmalar burjuva toplum yapısında da varlığını korumuştur. Bu toplumsal aşamada da sömüren ve sömürülen sınıflar yalnızca isim değiştirmişler, ve sömürüden öz olarak varlığını sürdürürken şekilsel değişimlere uğramıştır. Nitekim KARL MARKS ve ENGELS, burjuva toplumun ayırt edici özelliğinin “ sınıf çatışmalarını basitleştirmiş olmasıdır. Bir bütün olarak toplum, gittikçe artan bir şekilde, iki büyük düşman kampa, birbirleriyle tam karşıt durumda iki büyük sınıfa bölünmektedir BURJUVAZİ ve PROLETARYA “ (Karl Marks ve Engels, Komünist manifesto s.43) olduğunu belirlemektedir.
Coğrafi keşifler gelişmekte olan burjuvaziye yep yeni alanlar açmıştır. Sömürgelerle ticaret, değilim araçlarının ve metaların artması; ticarete ve sanayiye verilen büyük önemin artmasına yol açmıştır. Aynı zamanda da burjuvazinin gelişmesine hız vermiştir.
Feodal düzenin sanayi üreticisi loncalar, durmadan büyüyen talepleri artık karşılamıyordu. LONCA’ların yerini MANÜFAKTÜR düzeni almıştır. Ayrı ayrı Kınca birlikleri arasındaki iş bölümünün yerini; her bir atölyedeki iş bölümü aldı.
Ama pazarlar durmadan büyüyordu. Buna bağlı olarak da talep gittikçe artıyordu. MANÜFAKTÜR de yeterdi olmaya başladı. İşte o zaman buharlı makinaların icadı, modern dokuma ve iplik eğirme makinalarının VB. Bulunması sanayi üretiminde devrim yaptı. Bu süreçte Sanayici orta sınıf yerini, büyük sanayi ordularını yönetenlere, modern burjuvalara bıraktılar.
Herşeyden önce makinaların ve fabrikaların ortaya çıkması şeklinde kendini gösteren sanayi devrimi, yalnızca teknik bir devrim değildi. Ağır sanayi hareketi geçirerek, toplumun gittikçe artarak büyüyen ihtiyaçlarını karşılayabilmek için geniş çapta işgücüne ihtiyaç ortaya çıktı. Onun için ülke çapında her alana yayılmış olan proleter unsurları sanayi merkezlerinde toplamak gerekiyordu. Bu nedenle sanayi nüfusu , tarım nüfusunun aleyhine günden güne büyüyordu. Oldukça kalabalık olan üretici sınıf yıkılıyordu. Sanayinin gittikçe büyümesi ve sermayenin yoğunlaşmasıyla küçük üretici durumunda olan ara sınıfın önemli bir bölümü proleter (işçi-Emekçi) ordusunun saflarına kayıyordu. İşte sanayi devrimi toplumun sınıf bileşimi, insanlar arasında yeni topsal ilişkilerin kurulması, iki karşıt sınıf olan burjuvazi ve proletaryanın doğuşu ve gelişmesi üzerinde doğrudan doğruya etkili olmuştur.
Toplumun geçirdiği bu niteliksel dönüşüm kapitalist üretim ilişkilerini hakim duruma getirmiştir. Üretimin toplumsal niteliği içerisinde, bir yandan üretim araçları üzerinde özel mülkiyeti elinde bulunduran burjuvazi , diğer yandan hiç bir üretim aracına sahip olmadığından, yaşamını sürdürmek isteyen emeğini alın terini satmak zorunda olan işçi ve emekçi sınıfı (PROLETARYA) oluşmuştur.
Proletarya nın sınıf olarak ortaya çıkması ile burjuvaziye karşı sınıfsal mücadelesini de başladı.
DEVAM EDECEK 1. Bölüm
GAZETE KÖK/ AVUSTRALYA
13/8/2021 Melbourne
HÜSEYİN BİÇER
