Seçim Sonuçları Sürpriz mi?

Ahmet Hulusi KIRIM

Peşinen söyleyelim ki seçim sonuçları hiç de sürpriz değildl. Gerek dünyadaki gelişmeleri takip
edenler ve gerekse Teşkilat-ı Mahsusa’nın devamı olan derin devletİ (ŞİMDİLERDE ÜST AKIL DENİYOR) biraz tanıyanlar için bu seçim süreci ve sonuçları asla sürpriz olmadı. Çünkü Erdoğan ve AKP’nin kazanması üzerine kurgulanan oyun aylar önce tezgahlanmaya başlanmıştı.

Önce karşıt İki faşist blok oluşturuldu. Bir yanda AKP-MHP-HÜDAPAR -BBP-YRF+Sinan Ogan’dan oluşan Cumhur ittifakı, diğer yanda CHP-İYİP-SP-DP-DEVA-GELECEK+Ümit Özdağ’dan oluşan Millet ittifakı . Her ikisi de Neo Liberal sisteme ve NATO’ya sadık, ortak paydaları “müesses nizamı “korumak olan hakim sınıfların partilerinin ittifakları.

Oyunun sahnelenmesine, Cumhurbaşkanı adayları daha belli değilken aylar önce, Saray
çevrelerinden kamuoyuna Kılıçdaroğlu‘nun ismi dillendirilerek başlandı. Üst akıl biliyordu ki Millet ittifakı adayı Kılıçdaroğlu olursa seçim galibiyeti daha kolay olacaktı. Bize göre de adaylar içinde Cumhurbaşkanı seçilme şansı en zayıf olan aday Kılıçdaroğlu idi. Çünkü, Karadeniz, İç Anadolu ve Doğu Anadolu’da yaşayan insanlar maalesef Osmanlı’dan beri pompalanan iğrenç yalanlarla şartlanmışlardı. Henüz Alevi bir adayı kabul edecek olgunluğa ulaşmamışlardı. Nitekim bu bölgelerde CHP oy kaybetti veya alması gereken oyu alamadı.

Başlangıçta Kılıçdaroğlu parti başkanlarının aday olmaması görüşündeydi. Lakin üst akıl devreye girdi ve CHP içindeki aparatları vasıtasıyla Kılıçdaroğlu ikna edildi. On ikiye beş kala Kılıçdaroğlu adaylığını deklare etti. Meral Akşener, Kılıçdaroğlu’nun adaylığına itiraz edip masayı terk etse de, daha sonra devreye giren oyun kurucu tarafından masaya geri döndürüldü. Akşener’in esasta doğru olan bu karşı çıkışı, zikzağı nedeniyle partisine oy kaybettirdi.

Seçim kampanyası sürecinde Millet ittifakı propagandasını, hayat pahalılığının müsebbibi İslamcı AKP gitsin üzerine oluşturdu. Kitleleri ikna edecek tutarlı bir alternatif ekonomik program sunamadı. Zaten Neo liberal politikaların takipçisi Millet ittifakının kitlelere sunacağı herhangi bir alternatif program da yoktu.

Bu süreçte devrimci sol kurumlar da (Birkaç istisna hariç), seçimlerin kurtuluş olmadığını kitlelere anlatacaklarına, bir kez daha reformist şemsiye partisi HDP-YSP’nin ve CHP’nin kuyruğuna takılıp milletvekili pazarlıklarıyla parlamentoculuk oyunu oynamayı tercih ettiler. Kitlelere, AKP’nin gidişiyle kısmi rahatlama sağlanacağı, devrimci durum olmadığı için pasif boykot taktiğinin uygulanamayacağı gibi yalanları yaydılar.

Oysaki Küresel emperyalist sistemin kronik krizi, yaklaşan 3.Paylaşım savaşı, olası İran müdahalesi nedeniyle Neo liberal uygulamalar otoriter ve merkeziyetçi siyasal sistemi gerekli kılıyordu. Bu nedenle tüm dünyada faşizm esas akım haline geldi. Mevcut kurumlar yeniden dizayn edilip parlamentolar işlevsizleştirildi. Sınıf ve devrim perspektifinden kopmuş devrimci kurumlar, parlamentoda propaganda yapma ham hayaliyle oportünizm bataklığına battılar. Devrimci kitleleri de bu oyuna katarak seçimlerin ve rejimin meşruiyetine katkı sağladılar. Üstüne üstlük ilkeli davranıp, bu oyunda yokuz deyip bireysel olarak oy kullanmayanları büyük bir aymazlıkla Erdoğancı olmakla suçlayıp ağır hakaretler ettiler, ama sonunda takke düştü kel göründü. Mukadder seçim yenilgisinden sonra ise, özeleştiri vereceklerine utanmadan halka küfretmeyi marifet saydılar.Aynayabakıp, biz bu halka ne verdik bile demediler.

Lenin 1905 yenilgisinden sonra oportunizmi, mücadele edilmesi gereken baş düşman olarak ilan etmişti. Bugün ML’lerin de en acil görevi sınıf partisinin inşası ve Engels’in tanımlamasıyla “namuslu oportünizm” ile aralarına kalın bir çizgi çekerek ideolojik ve siyasi olarak mücadele etmek olacaktır. Aksi taktirde her 5 senede bir aynı tiyatro sahnelenecektir. 12.06.2023