Erdoğan ATEŞİN
Bütün devrimci gerilla savaşlarında emekçilerin seferber edilmesi önemlidir. Devrimci Gerilla savaşları kırsal köylü geleneğinin asi ve kahramanlık geleneğini dıştalar. Devrimci Gerilla savaşı, köy ve kentin öncü devrimci birikimini seferber ederek hayat bulur. Mutlak bir toplumsal zemini olmayan bir ortamda öncü gerilla savaşları tutunamaz ve yenilgiyle sonlanır.
Gerilla Savaşının bir diğer özelliği de hareketin süreç içinde devrimci halk ordusu niteliği kazanmasıdır.
”Sosyalist Halk Savaşı” diye bir savaş stratejisi yoktur ve bugüne kadar denenmiş, her hangi bir pratikte de görülmemiştir. Devrimci halkların tarihinde denenmiş böyle bir savaş pratiği yoktur. Ayrıca bütün devrimci gerilla hareketleri, bir ulusal nitelik taşırlar ve savaşın ulusal yanına damgasını vuran emekçi karakteridir.
Devletin bağımsızlığını halkların kurtuluşu birikimini meşru zeminlerde arkasına alan bir savaş ancak pratikte hayat bulur. Devrimci Gerilla Savaşı askeri politik bir stratejinin ürünüdür ve politik toplumsal birikimin kuvvet kullanılarak el değiştirmesinin tezahür etmesidir.
Kuvvet seferber edilen insan gücüdür ve onların politik ve askeri birikimidir.
Çin, Vietnam gibi ülkelerde geliştirilen Devrimci gerilla savaşı, daha sonra halk ordusuna dönüşerek bütün ülkeye mal olmuş ve ulusal bir nitelik kazanmıştır. Demek ki gerilla savaşlarının birde ulusal devrimci bir yanı vardır. Vietnam bu gerçeğin büyük bir örneğidir.
Anadolu tarihi ve toprakları de bu konularda zengin bir savaş sanatına beşiklik etmiş, tarihsel derinliği olan bir savaş coğrafyasıdır.
Kemalist Hareketin yenilmesinin ve emperyalizmle uzlaşmasının en önemli nedeni, savaşın öncü birikiminin emekçi karakterde ve devrimci öncü bir nitelikte olmamasındandır.
Savaşın öncüleri, çok kısa bir süre sonra emperyalizmle uzlaşma içine girerek, emperyalizme teslim olmuşlardır ve Türkiye Milli Demokratik Devrimini tamamlayamayarak, emperyalistlerin dayattığı politikalara teslim olmuştur.
