Marks Grundrisse de “Aynı zaman da hem ücretli emeğin korunmasını,hemde sermayenin ortadan kaldırılmasını istemek demek ki kendi içersin de çelişkili,kendi kendini çürüten bir taleptir”

Umut İLERİ

(Grundrisse, Birikim Yayınları,s.399)derken, Sermayenin kendiniancak ücretli emek üzerinden olumladığını, ücretli emeğin sermayeye içkin bir olgu olduğunu ortaya koyar.

Burada çıkan sonuç, Sermayeyi ortadan kaldırmanın yolunun, onun kendisini olumlayan, var eden ücretli emeğin ortadan kaldırılması ile ancak olası olabileceğidir.

Sermayenin kendini yeniden üretmesi, ancak ücretli emekle arasında ki çelişkiyi yeniden üretebilmesi ile sınırlıdır.

Sermaye kendi varlığını, bu çelişkiyi üreterek sağlar.

Biraz daha konuyu açabilmek için,sermayenin yeniden üretiminin sınırlarını çizen, onun var olmasını sağlayan çelişkinin neler olduğuna bakalım.

Marks yine Grundrisse de “Sermaye üretkenmidir, değilmidir sorusu,o halde budalaca bir sorudur.

Sermayenin üretimin temelini oluşturduğu dolayısıyla da kapitalistin üretime kumanda etmek durumun da olduğu yerde,emek ancak sermaye tarafından özümsendiği oranda üretken olabilir.

(Grundrisse-Birikim Yayınları-s.398) der.Sermayenin üretken gücü, emeğin üretkenliğine bağlıdır.

Semaye, emeğin ürettiği kullanım değerini, artı emek zaman üzerinden değişim değerine dönüştürür.İşte sermayenin üretken gücü budur.

Bunun için de sermayenin emeği sınıflaştırması, tahakkümü altına alması gerekir.Eğer sermaye, yukarıda belirtildiği şekilde emeği tahakküm altına alamıyor, onun ürettiği kullanım değerini artı emek zaman üzerinden değişim değerine dönüştüremiyorsa, krize girer.

Yani sermaye emeği, üretken emek haline dönüştüremiyorsa, üretken emeğin yeniden üretimini sağlayamıyorsa, krizde demektir.

Tabi bu kriz, alt yapı, üst yapı diyalektiği kapsamında üst yapıda da kendini gösterir.

Kendini ekonomik ve buna bağlı olarak siyasal olarak yeniden üretemez.

İşte bu nokta da, bu kriz anında önemli olan, bu krizden Devrimci bir vazife çıkartmaktır. Bu bağlamda, Sermayeyi ortadan kaldırmak için, Emeğin politik öznelliğine, yıkıcı özelliğine gereksinme vardır.

Emeğin politik öznelliği derken söylemek istediğimiz, İşçi Sınıfının başkası için sınıftan kendi için sınıf konumuna gelmesi, siyasi bilinçle donatılması, politikleşmesi ve Sınıfsal İktidarı Hedeflemesidir.

Tabi bunu yapacak olan İşçi Sınıfının aklı, düşünen eli, Partisidir.