VURULMUŞTU UMUDUM
dağ kokulu özlem düşerken
kıvırcık saçlarına
lal zamanın imbiğinden haykırıp
yürümüştü kırlara
ülkesiz
şiirsiz
kavgasız bir yaşamdı öfkelendiği
yoldaşım
vurulmuştu umudum
şivan düştü dağların inine
meşe dalında kan izi
yeryüzünün utancı
umudum uzağına düşürüldüğüm
şimdi anımsamasada zaman seni
beyaz bir bulutsun o dağlarda
umudum altın çağım
aşka asırdan asıra yürümüş militanım
gel diyen bir ses bırakmıştın ardından
şiirle
kavgayla
yürüyorum kırlarına yoldaşım
